صیاد شاکی یا شایدم شاکی

درباره من

چقدر بی کاره دلم نه نخواستم با من بسازی نه نخواستم هیچی نگی نخواستم درد دلتو دیگه با هیشکی نگی آخه عشق که اجباری نیست تو زندون من نمون حالا که فکر رفتنی دیگه از موندن نخون تا دیدم می خوای بری دلم راتو سد نکرد برو فردا ماله تو دیگه اینجا بر نگرد بدون من بعد من دلتو هر جا جا نذار غمه با من بودنو تو منبعد یادت نیار اگه شونت تکیه گامه پس چرا تنها شدم چرا هر لحظه همیشه منم تنها با خودم یه تصویر از عکس چشات رو دیوار دلم چقدر قصه ام خنده داره چه بی کاره دلم -------------------------------------------- کاشکی اون روز می دونستم همه کارات کلکه باید از نگام می خوندی عشق من برات تکه خیلی یا ازم می پرسن چرا از غم می خونم می خونم همه بدونن عشقا دوزو کلکه اگه پرواز دل من روی یک خط غمه اگه طول خط عمرم پره از پیچ و خمه باید از جاده ی غم یه درس عبرت بگیرم توی این راه بمونم عشقمو پس بگیرم خواستی بری با رفتنت اشک منو در بیاری خواستی بری با رفتنت غم روی غمهام بزاری خواستی بری با رفتنت یه زخم کوهنه بزاری حالا می خوای برگردی و تیشه به ریشه ام بزنی آره بدون کور خوندی و اسیر کارات نمی شم دیگه برام تو مردی و کابوس رویاهات می شم بزار برو ای لعنتی تو از جون من چی می خوای ؟ می خوای برات من بمیرم ؟ نه بابا کم نمی خوای!! بازی نکن با دل من دل من بازیچه نیست دیگه بس کن بی حیا نفست همیشه نیست اگه تنها شدنم ای خدا یه قسمته پس بزرا تنها بمونم تنهایی یه نعمته ادامه...

آمار : 13733 بازدید Powered by Blogsky

لایق غصه توام

م اه من ، غصه چرا ؟!
آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !
یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان
نه شکست و نه گرفت !
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت ،
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست !
ماه من غصه چرا !؟!
تو مرا داری و من
هر شب و روز ،
آرزویم ، همه خوشبختی توست !
ماه من ! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن
کارآن هایی نیست ، که خدا را دارند ...
ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات ، از لب پنجره عشق ، زمین خورد و شکست،
با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن
وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست !
او همانی است که در تار ترین لحظه شب، راه نورانی امید
نشانم می داد ...
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد ، همه زندگی ام ،
غرق شادی باشد ....
ماه من !
غصه اگر هست ! بگو تا باشد !
معنی خوشبختی ،
بودن اندوه است ...!
این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین ...
ولی از یاد مبر،
پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می خواند ،
که خدا هست ، خدا هست
و چرا غصه ؟1 چرا !؟!